title: Kendimle Hasbihal link: http://orhanbalci.net/tr/?p=19 author: Orhan Balci description: post_id: 19 created: 2008/02/06 19:33:00 created_gmt: 2008/02/06 17:33:00 comment_status: open post_name: kendimle-hasbihal status: publish post_type: post

Kendimle Hasbihal

Yazmam şart. Ah bir de düşündüklerimi kağıda dökebilsem. Belki de o zaman kurtulacağım bu müthiş ızdıraptan. Evet, evet kalemimin mürekkebi bitinceye kadar yazmak istiyorum lakin cümlelerim hep yarım yarım hayalimde. Çözemediğim bir sis perdesi var cümlelerin geri kalanında. Yanıp sönen flaşörlere benziyorlar, önce bir kaç kelime canlanıyor zihnimde ama gerisi gelmiyor. Zaten bundan değilmiydi kağıdın kıyısını köşesini dolduran şekiller. Mürekkebi kelimelerden çok bu çizikler, kareler, diktörtgenler emiyordu. Hep birbirlerine benziyor cümlelerim; Kısa, devrik ve çoğu zaman yarım kalmış cümleler. Belki de benim tarzım böyledir. Kendimi mi aldatıyorum ne? Böyle kısır döngüden alabora olmuş tarz mı olur? Muhakkak bir konu ihtiva etmeli mi her yazı? Uzun cümlelerden mi oluşmalı? Peki öyleyse niye en güzel makalelerin , denemelerin, köşe yazılarının bir konusu var? Yoksa bu bir yanılsama mı? Hayır canım ne münasebet vardır işte! Mesela bir köşe yazarı güncel olayları konu edinir kendine, romancının kapsama alanı ise daha geniştir. Onun için aşk meşk meseleleri konu olabileceği gibi, herhangi bir tarih olay da pekala romanı için başlangıç olabilir. Şaire zaten değinmeye gerek yok. Sıla özlemi, sevgiliye yakılan ağıtlar, vatan sevgisi türlü türlü kalıplar içinde yol bulur kendine. Zaten şairin kalıbı pek dikkate aldığı da söylenemez. Onun için muhteviyattır önemli olan. Peki yazılarım hangi kategoride? Öykü mü yazıyorum köşe yazısı mı; deneme mi yoksa makale mi? Hiç birine benzamiyor yazdıklarım. Az çok denemeye benziyor ama ondan bile savruk anlatım biçimi var onlarda. Buna dense dense “Serbest Deneme” denir. Aslında “Düşünce Bulamacı” daha uygun bir isim olabilir. Şekle şemale sığmasalar da onlar benim kendimi ifade etme tarzım. Kendime kendimi ispatlama yöntemim. Yazılarımın varlığıyla hayatta oluşum, nefes alışım paralellik arzediyor. Belki de yazı yazmak benim için Peyami Safa’nın deyimiyle “aşağılık kompleksinin hiç değilse irade cephesinden telafi hamlesidir”. Aşağılık kompleksi demeyelim de iyi bir eser verememenin burkuntusu diyelim.